contrast2.jpgcontrast1.jpg

Spis treści

Wojciech Pieniążek herbu Odrowąż

 

W 1858 roku Antoni Zglenicki dokonał zbycia swojego dziedzictwa po rodzicach. Kupcem i nowym właścicielem Wargawy jest Wojciech Stanisław Michał 3-imion Pieniążek. Wojciech pochodził z Kalinowca pod Nieszawą, majątku który otrzymał po ojcu też Wojciechu.  Po śmierci ojca w 1857 roku Wojciech sprzedał  Kalinowiec. Z otrzymanych funduszy kupuje rok później Wargawę Stara. W 1858 roku zawiera komplanację (układ pojednawczy) z żydem Herszem Opoczyńskim kupcem z Kutna w sprawie o zapłatę za 90 korcy pszenicy, którą Wojciech podjął się dostarczyć do Włocławka. Wojciech pożycza także od Hersza sume 660 rubli. W 1862 roku Wojciech zaciąga następną pożyczką, tym razem u łęczyckiego żyda Abrahama Józefa Toruńczyka, na sumę 450 rubli, którą Wojciech spłacił już w roku nastepnym. W tym samym roku Wojciech pożycza od łęczyckiego notariusza Kurzykowskiego sumę 1050 rubli z zobowiązaniem spłaty do 1 stycznia 1863 roku. Po za tym na Wargawie cały czas ciążyła niespłacona pożyczka dla Towarzystwa Kredytowego Ziemskiego w kwocie 8400 rubli srebrem.

Być może z podowu braku możności spłacenia długów, Wojciech decyduje się sprzedać Wargawę. Akt sprzedaży sporządzony zostaje 5(17) stycznia 1863. Nowym  nabywcą okazuje się Józef Tarnowski, właściciel Witowa koło Kutna z przyległością Madzidłowa. Nowy nabywca musiał zapłacić za majątek kwotę 13 500 rubli. Ponadto zobowiązował się do uregulowania długów obciążających dobra, min. dla Towarzystwa Kredytowego Ziemskiego, sukcesorom po rodzicach tj. po Wojciechu i Antoniny z Morzyckich Pieniążkowej, której na Wargawie zapisane było prawo dożywocia.  Razem długi wynosiły 10 650 rubli, więc do wypłaty Wojciechowi pozostało jedynie 2850 rubli.

22 stycznia wybuchło Powstanie Styczniowe. Wojciech Pieniążek bierze w nim czynny udział, jako dowódca oddziału kawalerii. Walczy w oddziale Calliera na kujawach. Ranny w potyczce pod Brodowem został wzięty do niewoli. Źródła podają że wymierzoną karę śmierci zamieniono na zesłanie na Syberię do gubernii Wjackiej. Więcej o Wojciechu i udziale w powstaniu czytaj …

 

Sprzedaż Wargawy można powiedzieć w przeddzień wybuchu powstania, uchroniło na pewno majatek od konfiskaty. Czy był to przypadek, czy Wojciech przeczuwał co może się wydarzyć, i że nie pozostanie bierny w zaistniałej sytuacji?

Wojciech powrócił z tułaczki ok. 1868-1869 roku. Wtedy występuje osobiscie w różnego typu sprawach sądowych dotyczacych zaległych zobowiązań względem wierzycieli.

Jednak co dziwne we wszystkich sprawach Wojciech Pieniążek występuje jako właściciel dóbr Wargawa, tamże zamieszkały? Czyżby majątek został następnie odkupiony przez Pieniążka, czy był to sprytny fortel, a może rzekoma sprzedaż nie doszła do skutku? W każdym razie w dokumentach majątku nie znalazłem na to odpowiedzi.

30 stycznia(11 lutego) Wojciech Pieniążek podpisuje kontrakt z  Leonem Epsteinem, bankierem i właścicielem Fabryki Cukru i Rafinerii „Konstancja” wówczas pod miastem Kutnem, na dostawę buraków cukrowych. Za wywiązanie się z kontraktu Pieniażek miał otrzymać kwotę 4500 rubli.

Uwłaszczenie i zniesienie pańszczyzny

 

Car Aleksander II na mocy aktu prawnego z 2 marca 1864 roku zwanego Ukazem Carskim „O urządzeniu włościan w Królestwie Polskim”, dokonał zniesienia pańszczyzny oraz nadał  ziemie będąca w użytkowaniu włościan , na ich właśność. W przypadku Wargawy Starej dla 11 włościan przypadło w sumie 11 mórg i 57 prętów. W zamian za przekazanie gruntów włościanom, właścicielowi majątku przysługiwało odszkodowanie.

Decyzją Komisji Likwidacyjnej z 28 grudnia (9 stycznia) 1867/8 roku właścicielowi Józefowi Tarnowskiemu zostało wypłacone wynagrodzenie likwidacyjne za gruny przeznaczony dla włościan w sumie 250 rubli 80 kopiejek.

Joomla templates by a4joomla