Grodzisko stożkowe w Witoni

Grodzisko stożkowe - nazwę tą używa się na określenie widocznych na terenie kopców, nasypów ziemnych ulokowanych w pobliżu cieków wodnych lub zabagnionych dolinach rzecznych zawierających w sobie relikty budowli mieszkalno-obronnych. W starszej literaturze przypuszczano iż tzw. "grodzisko stożkowate" to pozostałość grodzisk typu wczesnośredniowiecznego, stopniowo archeologowie podkreślają możliwości znacznie późniejszego datowania. Ich lokalizacja często znajdowała się w bezpośrednim sąsiedztwie budowli dworskich.

Śladem początków Witoni mogło być właśnie trójkątne średniowieczne grodzisko stożkowe istniejące jeszcze do początku XX w. jak podaje min. Słownik Geograficzny - pozostałość dworu na kopcu. Zniszczenie kopca uniemożliwia hipotetyczne określenie datowania, lecz patrząc na podstawie informacji zebranych przez J. Kamieńską możemy datować na późne średniowiecze. Tak oto J. Kamieńska w swojej pracy "Grody wczesnośredniowieczne ziem Polski środkowej na tle osadnictwa" opisuje grodzisko:

"Przed rokiem 1934 obok małego stawku, w pobliżu nieistniejącej już karczmy przy trakcie z Kutna do Łęczycy, znajdowało się trójkątne grodzisko stożkowe. Do grodziska prowadziły groble sypane. Ziemia z grodziska użyto do zasypania stawku. Badania powierzchniowe przeprowadził w 1934 r. Fitzke, w roku następnym Wł. Kasiński. Obaj zebrali już tylko wieści potwierdzające istnienie grodziska. Ponowne badanie w 1947 r. przyniosły ułamki naczyń późnośredniowiecznych obtaczanych na kole nożnym.

W kartotece J. Kostrzewskiego znajduje się notatka o znalezionych koło kościoła szczątkach wiader z okuciami i obręczami. Według opowiadań miejscowej ludności podobno przy szlamowaniu stawu natrafiono na ślady pomostów,  pali itp."

---------------------------------------------------------

Bibliografia

1. J. Kamieńska, "Grody wczesnośredniowieczne ziem Polski środkowej na tle osadnictwa"