Gledzianów
Najstarsza wzmianka dotycząca Gledzianowa w źródłach pisanych pojawia się w 1335 r. (KDW. 199) kiedy to Kazimierz Wielki stwierdził że jego podwładny, podczaszy Felisław z Gledzianowa (Phalislaus de Gledzanow suppincera noster) został oczyszczony wyrokiem królewskim od zarzutu nienależenia do stanu szlacheckiego. Następne w 1386 r. w księgach sądowych miasta Łęczycy pojawiają się pierwsi właściciele dóbr Gledzianowskich
Pierwsi właściciele wsi, którzy w dokumentach łacińskich z XIV w. początkowo pisali się "z Gledzianowa"(Gledzianowo, Ględzianowo lub Glendzianowo) używali tego jako przydomku, który z czasem przybrał formę nazwiska.
S. Zajączkowski zaliczył wieś do grupy punktów osadniczych, które były wsiami dziesiętnymi kolegiaty łęczyckiej konsekrowanej w 1161 r.. S. Wojtkowiak ustalił że Gledzianów jest ulicówką; ten tym osiedla jego zdaniem najintensywniej tworzył się w X-XIII w., choć częśc ulicówek ma młodsze pochodzenie. Biorąc pod uwagę powyższe ustalenia, przypuszczalnie Gledzianów mógł powstać w X lub XI w.
Na podstawie ksiąg sądowych łęczyckich z lat 1385-1419, Gledzianów miał kilku współwłaścicieli z rodu Gledzianowskich którzy mieli być Roliczami. Zapiska z 1386 r. wymienia Aleksego podającego się z Gledzianowa, oraz jego syna Szymona. Sam Szymon występuje też w latach 1393-1399. W zapisce z 1388 r. Klemens z Pokrzywnicy herbu Jelita, chorąży łęczycki wymienia Aleksego z Gledzianowa jako swojego stryja.
Około 1390 roku Gledzianów lub jego część dziedziczy Jan Gledzianowski, który ma sprawę w Łęczycy w 1389 r. W źródłach w latach 1389-1399 występuje również jego syn Jan Białek Gledzianowski. W 1399 r. Jan Białek z Gledzianowa ma sprawę przeciwko Piertaszowi ze Strzegocina.
Uruski w swym herbarzu wśród Gledzianowskich herbu Rola z Ziemi Łeczyckiej, wymienia Wojciecha (Alberti) Gledzianowskiego, miecznika łęczyckiego w latach 1487-96, podstarostę łęczyckiego w latach 1500-06, kasztelan brzeziński 1498-1512, a następnie w latach 1512-14 kasztelana łęczyckiego. Ten sam Wojciech Gledzianowski, tym razem z przydomkiem de Parzęczewo (Alberto Glandzanowski de Parzynczewo) występuje jako uczestnik sejmików łęczyckich w latach 1485-88, z urzędu miecznika łęczyckiego.
Zapewne w XV lub XIV w nastąpił podział wsi na dwie wsie należące do różnych parafii, które można identyfikować z dzisiejszym Gledzianowem i Gledzianówkiem.
Lustracje dóbr archidiecezji gnieźnieńskiej z lat 1511-1523 (Liber Beneficiorum) wymieniają wieś Gledzianowo "Glandzanowo, Glandzyanowo maior" w parafii Witonia oraz Glendzanowo w parafii Strzegocin. Wydaje się że określenie "maior" co oznacza "Większe" przy Gledzianowie w parafii Witonia użyto pomyłkowo. Powinno być "minor"
Rejestry skarbowe z 1576 r. wymieniają też dwie własności:
- Gledzianowo (prawdopodobnie dzisiejszy Gledzianówek) należące obecnie do parafii Witonia, z której pobór płaci Jan Pstrokoński,
- Glendzianowo maior (Gledzianowo Większe lub Gledzianów Wielki), prawdopodobnie dzisiejszy Gledzianów należące obecnie do parafii Strzegocin było w rękach kilku współwłaścicieli. Działy posiadali też: Maciej i Franciszek Gajewscy, Wawrzyniec i Jakub Obidowscy oraz Maciej, Paweł i Walenty Glendzianowscy Białkowie.
Na przełomie lat 1596-1628 w księgach ziemskich łęczyckich można spotkać Stanisława Gledzianowskiego syna Pawła, oraz Jana Gledzianowskiego syna Walentego.
Lustracja dóbr Strzegocina i Kuchar z 1744 r. wspomina Magnuskiego, który pisze się heres czyli dziedzicem Gledzianowa lub jego części. (Gr. łęczyckie oblaty nr.24). Do Magnuskich w tym czasie należały też inne dobra, min. część Strzegocina w posiadaniu Andrzeja Magnuskiego, który był też w posiadaniu pobliskiego Młogoszyna. Byli spokrewnieni z Grabskimi h. Pomian z Witoni.
W tym czasie właścicielem Gledzianowa pisze się też Marcin Kraśnicki h. Rawicz cześnik brzeziński (od 1750 r. zm. 1768) . Żoną jego była Józefa z Plichtów. Ten sam Marcin Kraśnicki w 1754 roku był świadkiem ślubu Zygmunta Grabie Grabskiego dziedzica na Korytach z Eufrozyną Bratoszewską, który odbył się w Topoli Królewskiej.
Następnie ok 1772 r. dziedzicami Gledzianowa piszą się synowie Marcina: Antoni, skarbnik 1777 r. następnie cześnik brzeziński 1788 , dziedzic Gledzianówka żonaty z Rozalią Dąbską oraz Józef Kraśniccy. Ponadto Antoni był właścicielem Pokurczyc koło Łęczycy, które w 1794 wydzierżawił Walentemu Grabskiemu do którego niegdyś należały Kuchar k.Strzegocina.
Potwierdza to spis właścicieli i posesorów dóbr ziemskich dokonany w latach 1783-1784, gdzie dziedzicem kompleksu Gledzianowskiego wymienia Kraśnickiego (zapewne Antoniego), skarbnika brzezińskiego. Do niego również należały pobliskie Krokorczyce.
Na początku XIX w. lub już pod koniec XVIII w. Gledzianów przeszedł w ręce Bagniewskich herbu Bawola Głowa.
Urodzony w 1762 r. w Śleszynie (gm. Żychlin) Franciszek Salezy Bagniewski, pełnił funkcje min. sędziego pokoju okręgu łęczyckiego. W latach 1810-1812 należał do wolnomularstwa polskiego, afiliował (utworzył filię) w Łęczycy w 1812 pod nazwą "Prawdziwe Braterstwo". Właściciel dóbr Śleszynka, Białej, Szczytowa, Grzybowa i Zalesia a potem Gledzianowa i Gledzianówka. Żoną jego była Agnieszka ze Święcickich. Rodzicami wyżej wspomnianego Franciszka byli: Franciszek Bagniewski, stolnik Inowłodzki (1720), cześnik łęczycki w 1736 r, w tym czasie dziedzic na Śleszynie i Śleszynku (Castr.Lanc.Obl.15, s.91). oraz Jadwiga Krajewska ze Śleszyna w ziemi łęczyckiej.
Miał dwóch synów: Feliksa Antoniego oraz Adama Stefana.
Feliks Antoni ur. w 1802 r w Gledzianowie, absolwent Prawa i Administracji UW. Dziedzic dóbr Śleszyn oraz Gledzianówek. Ożeniony z Albertyną Chodecką.
Adam Bagniewski (1803-1873), urodzony we wsi Zarębów k. Kutna, znany bankier, członek Rady Stanu Królestwa i dyrektor Komisji Skarbu, twórca stosowanych do dziś pojęć zakresu bankowości i kredytu. Dziedzic Gledzianowa (prawdopodobnie wraz z bratem) oraz Sronczyna i Cycowa (woj. lubelskie).
W 1846 r. w dziedziczonym majątku Gledzianów (40 włók=ok.680 ha) przeprowadził oczynszowanie chłopów (było to zwolnienie chłopów z odrabiania pańszczyzny w zamian za roczną, kwartalną lub miesięczną opłatę za dzierżawienie), w latach 60-tych był członkiem Towarzystwa Rolniczego. Od 1866 do końca życia był członkiem Rady Zarządzającej Drogą Żelazną Warszawska-Bydgoską.
Dwukrotnie żonaty, 1-mo z Anną z Gederów, 2-do z Felicją z Pniewskich. Zmarł w Warszawie. Pochowany na Powązkach. W Witońskim kościele parafialnym znajduje się tablica pamiątkowa poświęcona pamięci Adama Bagniewskiego.
Majątek Gledzianów dziedziczył drugi z synów Adama - Józef Bagniewski. Jego żoną była Agnieszka Kurczyńska. Józef Bagniewski był także właścicielem lub dzierżawcą dóbr w Miłonicach k./ Krośniewic, które ostatecznie po ożenku córki Konstancji Bagniewskiej z Michałem Walewskim kpt. Wojsk Polskich i dowódcą 2 Pułku Mazurów w Powstaniu Listopadowym, zostały jemu zbyte.
http://witonia-historia.nsfera.pl/gledzianow.html#sigProGalleria536ff71854
Na początku XX w. Gledzianów mógł przejść w ręce Orsettich herbu Złotokłos, a następnie Zabłockich h. Łada. Na cmentarzu w Strzegocinie znajduje sie pomnik Ludwika Orsettiego, właściciela dóbr Gledzianów (ur. w Oporowie 6 VIII 1879, zasnął w Bogu w Gledzianowie 7 VI 1914) oraz tablica Karoliny z Orsettich Zabłockiej (urodzona w Lesznie 30 października 1831 roku zgasła w Gledzianowie 6 września 1905 roku).
Wykaz właścicieli ziemskich dawnego województwa łódzkiego z 1930 roku, jako właściciela Gledzianówka podaje Bolesława Nachtmana. To samo źródło jako właściciela Gledzianowa wymienia Magdalene Grodecką
Obecnie w Gledzianowie znajduje się park dworski, krajobrazowy z II poł. XIX w. W Gledzianówku znajduje spark dworski, krajobrazowy z przełomu XVIII w. i XIX w.
---------------------------------------------------------
Bibliografia
1. Seweryn Uruski Rodzina.Herbarz Szlachty Polskiej T.IV
2. Studenci UW 1808-1831
3. Kodeks Dyplomatyczny Małopolski, 199
4. http://www.szlachta.org.pl/ - autor Mirosław Pisarkiewicz
5. Gr. łęczyckie oblaty nr.24 f.154
6. S.M. Zajączkowski "Osadnictwo, stosunki ustrojowe oraz kościelne na obszarze XVI-wiecznej parafii Strzegocin.